Normalin konforunda iyi uykular

İyilikler, güzellikler sizin olsun. Bir kez bile taş değmesin ayağınıza maazallah!

Süblimleşmeyi kimya dersinde öyle öğrenmemiştik ama yazarın biri “bilinçdışına itilmiş yasak güdüleri toplumca kabul edilebilir şekle yöneltmek”olarak tanımlamış. “Suskunluk sarmalında” debelenip duran, modern olduğu kadar normal kalmak isteyen insanın çabasının güzel bir özeti... Ancak yüksek müsaadelerinizle çarpıtacağım bu tezi.

Yeniden

Herkesin vefa borçlusu olduğu bir albüm vardır. Bir anda imdadınıza yetişir ve günlerce, haftalarca, aylarca mültecisi olursunuz birkaç ezginin...
 Benim de en çok vefa duyduğum bu albüm galiba...
Çok acı, çok ölüm, çok sabır ama az insanın olduğu o soğuk iklimde tek çare bazen saatlerce yürümekti. Sanki yürürken adımların nezaretinde daha kontrollü üzülecekmiş gibi...
Emek'te kalıyorduk. Çok'lar ve az'ların muhasebesini yapamayacak kadar ağırdım. Eğitim'den Demet bir trafik kazasında göçüp gitmişti. Bildiğim tek güzergahtan Yedinci Cadde'ye doğru yürürken hava tipik griliğini bozmamış, işe yetişmeye çalışanların çatık kaşlarını daha da meşrulaştırıyordu.