Bir koridordan geçer, bir kapıyı aşar, bir odaya girersin ya hani.
Dalgın süzersin etrafı. Az önce
aklında olan şeyi almak için gelmişsindir de bakınır kalırsın. Bu boş bakışların nedeni bellidir. Oraya almak için geldiğin şeyin ne olduğunu unutmuşsundur...
“Neydi, neydi?” diye
bulmaya çalışırken genellikle ilk iş oradakilere şöyle bir bakmak olur. “Aradığım
bu olabilir mi” diye düşünmek bir yere götürmez seni. Neden buraya geldiğini değil nereden buraya
geldiğini bulursan işlerin daha kolay olacağını akıl edersin...
Aslında bir nevi
uyku halidir o kısa an. Fazla konsantre olmaya üşenmenin acemi bir yansıması
denecek kadar basit bir durum değildir bu. Kısa sürede unutmanın hem hafifliği hem ezikliğidir.
